Gewoon DOEN, deze titel heb ik gekozen omdat ik het wel toepasselijk vond. Waarom ben ik begonnen met fotograferen na jaren lang twijfelen? Wat ga ik allemaal vertellen in een blog? Hoe vaak ga ik een blog plaatsen? Hoe vaak moet ik nieuwe foto's plaatsen op mijn site? En wat is nou wel interessant, en wat niet? Zoveel vragen en ik denk ook heel herkenbaar!
Minder blijven twijfelen maar gewoon doen! Dus hier komt mijn verhaal.
Fotograferen....
Ik vond fotograferen altijd voor creatieve mensen. Nu ben ik wel een beetje creatief, maar niet zo creatief als alle mensen om me heen die ik zie fotograferen... Maar toch bleef het idee er om het eens gewoon te proberen, geen idee wat de doorslag gaf maar op een dag dacht ik ‘probeer het gewoon, wie niet waagt wie niet wint’.
In het ergste geval bak ik er niks van, en heb ik een dure camera… dan maak ik gewoon af en toe watleuke foto’s van mijn hond..
En kan ik het wel, nou dan is dat super leuk! Dus zo gezegd zo gedaan…
Dit is niet helemaal waar, ik heb eerst op internet van alles over camera’s opgezocht.
Want wat heb je veel verschillende camera’s , waar begin je? Welk merk kies je? Wat voor camera wil je? Waarom is de een zo duur, en de andere niet, wat is nou echt het verschil van de camera?
Wat ik later heb geleerd in de online cursus is dat het objectief (de lens) het grootste verschil maakt.
Maar goed, nadat ik een camera had gekocht en zoveel instellingen zag waar ik echt geen verstand van had, ging ik opzoek naar een cursus.
Ik werk onregelmatig in de gehandicaptenzorg, en veel cursusdagen zijn op zaterdag maar dan werk ik vaak…. Dus een online cursus leek mij ideaal! Deze vond ik zo leuk dat ik de 6 lessen niet in 6 dagen heb gedaan maar in 2 regenachtige dagen. Alles oefenen op de hond. (Het scherpstellen, diafragma, sluitertijd, ideaal om te oefenen op een hond die nieuwsgierig is!)
Fotograferen had altijd mijn interesse, ik had vroeger vaak de camera van mijn ouders te pakken waar nog zo’n ouderwets rolletje in moest. Af en toe kreeg ik een rolletje, want die dingen waren duur, en ik had hem altijd zo op gemaakt!
Ook vond ik foto’s kijken super leuk! Ze vertellen zoveel. Mijn eigen jeugdfoto’s daar kan ik zo van genieten om terug te kijken. Maar foto’s van andere van hun jeugd of nu op instagram bijvoorbeeld, vind ik ook ontzettend leuk om te zien. Op mijn kamer hangen ook enorm veel foto’s. Een hele muur boven mijn bed is ook vol geplakt met foto’s.
Daar kijk ik nu nog maar extra naar, want als ik ga samen wonen met mijn vriend is dat afgelopen.
Zoveel foto’s komen niet in huis, zegt hij. Logisch maar als puber zijnde was zo’n muur gewoon heel leuk!
Met carnaval sprak ik verschillende mensen die begonnen over mijn foto’s en gaven complimenten erover! Echt super leuk! Dat geeft nog meer energie om ermee door te gaan. Een van de meiden die ik sprak, gaf aan het ook erg leuk te vinden, maar twijfelt er iets mee te doen. Mijn advies is, gewoon doen want wat heb je te verliezen?
Ik heb zo ontzettend veel plezier in het maken van foto’s.
Het werken met mensen en lekker bezig te zijn.
In de komende weken heb ik ook zo ontzettend veel leuke opdrachten op de planning staan!
Een familyshoot en vriendinnenshoot, zwangerschapsshoot, loveshoot en ook nog een paar hele leuke shoots waar ik nog niks over mag verklappen, maar waar ik ook erg veel zin in heb!
Zo dit is wel genoeg tekst voor blog nummer 1.
In mijn volgende blog zal ik wat meer gaan vertellen over hoe ik het heb aangepakt in het begin.
Tot snel, Femke.
Reactie plaatsen
Reacties
Wooow Femke wat super leuk. We kunnen mss wel een keer afspreken voor ene gezinsschoot.
Hee Miranda, Dankjewel!!
Ja leuk, doen we!